Zaginiony

Książka przenosi nas do lat '60 XX wieku, wprost do jednego z miast w Nowej Anglii. Jako czarnoskóry mężczyzna, sumienny ojciec i prawdziwa głowa domu, przyjdzie nam się zmierzyć z poważnym problemem. Otóż nasza nastoletnia córka, Lilia, zaszła w ciąże z białym studentem, który w dodatku przepadł gdzieś przed tygodniem. W poczuciu rodzicielskiego obowiązku ruszamy jego tropem. Tak tytułem wstępu Smile

Czekam na pierwsze wrażenia Smile

Przepraszam za opóźnienie w redakcji książki, ale... niech się wypowie KrowaQ. Za karę ;>

BTW Mi się bardzo podobała.

Jednym z powodów opóźnienia była spora ilość błędów technicznych, których popełniłem. W pewnym etapie prac niemal całkowicie przebudowałem jeden z rozdziałów i nie wychwyciłem wszystkim zawirowań fabularnych z tym związanych. Poza tym wiele innych bugów zakradło się do gry. Na przyszłość będę miał nauczkę, żeby nigdy nie pisać złożonych gier w sesji zimowej Sad

No i przy następnym projekcie za punkt honoru biorę sobie zmniejszenie podobnej ilości wpadek.

Nareszcie udało mi się wykroić chwilkę późnowieczornego wolnego czasu, którego nie byłem zmuszony ze względu na nadmierne zmęczenie przeznaczyć na sen.
Przeszedłem Zaginionego na dwa sposoby, oba pozostawiające niedosyt fabularny - i myślę, że o to chodziło, bo dzięki temu wciąż mam ochotę na dalszą grę. Jeśli chodzi o fabułę, to trzyma ona wysoki poziom i wciąga, jak wszystkie Twoje dzieła, KrowaQu (jeśli Twój nick się nie odmienia, wybacz Wink

). Mam więc kolejny powód, by w końcu zapoznać się z twórczością Lovecrafta (niestety "moja" biblioteka nie miała Zewu, trza mi poszukać gdzie indziej). Podoba mi się, drogi Czterokopytny, iż w kolejnych grach odkrywasz inne gatunki. Co będzie następne? Może jakieś Milczenie krów? Very Happy

Podsumowując, jest bardzo dobrze. Zdziwiły mnie tylko zaimki osobowe pisane w pierwszej osobie wielką literą ("Cię", "Twój") - myślałem, iż dawno ustaliliśmy, że jeśli to sam czytelnik nie jest bohaterem, zwracamy się do niego małą literą.

Jeszcze jedna sprawa: ludzie, co z wami? Dlaczego nikt do tej pory nie wypowiedział się o tej grze?!

Ostatnio zmieniony przez Pinkel dnia Sob 0:23, 19 Mar 2011, w całości zmieniany 3 razy

Zaimki z dużej litery to już kwestia korekty, Mikołaj uzasadnił to mądrą, gramatyczną formułką, której nie jestem w stanie powtórzyć. A nick się nie odmienia, ale i tak nic się tym nie przejmuje, więc wybaczam Smile

Co do następnego projektu to niestety nie pojawi się wcześniej niż we wrześniu, teraz skupiam się na napisaniu pracy licencjackiej i zamknięcia pierwszego etapu studiów. Nie mniej planuję rzecz szaloną, czyli 500+ paragrafów klimat powiedzmy lekki noir, jeszcze muszę to przemyśleć.
A milczeniem przypomniałeś mi, że chyba z 2 miesiące nie widziałem Milczenia owiec i muszę tę karygodną zaległość natychmiast nadrobić.

Postanowiłem (trochę autorytarnie, ale jestem skłonny się z tego wycofać, jeśli okaże się, że rozwiązanie ma więcej minusów niż plusów), że skoro czytelnik ma się utożsamiać z głównym bohaterem, a tekst ma mu w tym pomóc, to narrator zwraca się do czytelnika-bohatera, który potraktowany jest na czas lektury jako jedno. Skoro wymagamy od czytelnika wejścia w skórę bohatera, powinniśmy mu to ułatwić, więc zastosowanie takiej zasady ma sens i ponadto jest zgodne z zasadami polskiej pisowni. Z kolei dialogi są dialogami, zapisem wypowiedzi innych postaci (w tym wypadku fikcyjnych, ale w kwestii stylistyki nie ma to większego znaczenia), dlatego tej reguły w ich wypadku się nie stosuje.

Dzisiaj przeszedłem „Zaginionego” po raz pierwszy, na razie odkryłem tylko jedno zakończenie (na całe szczęście pozytywne). Zanim przejdę do opinii na temat gry, to skupię się jeszcze przez chwilę na innych sprawach. W grze znalazłem kilka błędów ortograficznych, a ponieważ nie skoncentrowałem się nadmiernie na ich szukaniu i przeczytałem tylko część tekstu, to jestem przekonany, że jest ich więcej. Słowo „klucie” zastąpiło „kulcie”, a na stronie 70, w paragrafie 59 powinno być „każe” i „każąc”, a nie „karze” i „karząc” (bo chodzi o rozkaz, a nie o karę).
Podczas gry miałem jeden mały problem – mianowicie kilka razy trafiałem do paragrafu, który zupełnie nie pasował do poprzedniego. Po przeczytaniu okazywało się, że przeniosłem się do niewłaściwego rozdziału. Według mnie dobrym pomysłem byłoby ujednolicenie oznaczeń paragrafów z tego samego rozdziału (na przykład poprzez dodanie rzymskiej cyfry I przed numerami paragrafów z pierwszego rozdziału).
Poniżej wymieniam co mi się spodobało w grze (uwaga spoiler):

Pokazanie przez księdza swojej prawdziwej natury i jego konfrontacja z Sarą (moment, w którym mierzy do niej z rewolweru i przesłuchanie) to według mnie najciekawszy fragment gry (a przynajmniej tej części, którą przeszedłem). Okazuje się, że jedyna osoba w Innsmouth, która wyglądała na godną zaufania to niebezpieczny szaleniec. Gracz musi podjąć decyzję czy chce przeciwstawić się księdzu i stanąć w obronie dziwnej dziewczynki, która oddaje cześć Dagonowi i być może jest przynajmniej częściowo odpowiedzialna za zniknięcie Eryka Holma. Wybór nie należy do łatwych.

To duży plus, że gra wzbudza poczucie zagrożenia bez uciekania się do masy paragrafów, z których każda decyzja poza jedną odsyła do kolejnego z napisem: „zginąłeś”. Właśnie takiego rozwiązania się obawiałem, na szczęście bezpodstawnie.

Zamierzam przejść grę jeszcze co najmniej kilka razy, bo wciąż jest wiele pytań, na które nie znalazłem odpowiedzi podczas pierwszego ukończenia. Zapewne taki był zamysł autora:)

Drogi KrowaQ'u! Nie przeszedłem jeszcze całego Twojego dzieła ale wydrukowana kopia leży na półce i czeka na swoją kolej-podziękowania za Twój trud i dzielenie się jego owocami z innymi, a także za profesjonalne wydanie.
Mechanika systemu informacji sprawdza się, jednak nie do końca mi odpowiada. Chodzi mi o to, że rozpoczynając kolejny paragraf dostaję np. na jego początku informację o numerze x. Fajnie byłoby, żeby wiadomość ta znajdywała się na końcu(po zaznajomieniu się z jej treścią) oraz poza numerem, jej krótki opis, tzn. czego dotyczy, ponieważ prowadząc dziennik zapisu informacji, często tracę orientację czego te inf. dotyczą, a same nr'y nic mi mie mówią, chociaż są wystarczające do identyfikacji w późniejszej rozgrywce.

Również uważam, iż wyszczególnienie treści wyboru poniżej treści paragrafu (jak miało to miejsce w Szklanej Twarzy) jest bardziej przejrzyste niż zawieranie ich w samej treści paragrafu.

Życzę kolejnych pomysłów i wytrwałości w tworzeniu kolejnych tytułów!!!

Dzięki za słowa uznania. Zasadniczo cały system informacji opiera się na założeniu, że Informacje są swego rodzaju niewiadomą dla gracza, dzięki temu znika pokusa oszustwa bo nie zawsze posiadanie jakiejś informacji prowadzi do czegoś dobrego Smile

To taki system symulujący prace procesora w CRPG, prowadzi rozgrywkę tak, żeby nie było zapętleń fabularnych, a przy tym podjęte decyzje działały na graczy w dalszej części gry.
Jeśli chodzi o wplecenie wyborów do treści paragrafach to w Zaginionym (i późniejszych grach) zdecydowałem się na ten krok żeby nie wyrywać gracza z narracji pytaniami o to, co ma dalej robić.

To wiele wyjaśnia-rzeczywiście, spostrzegłem się, że niektóre informacje mają niepożądany wpływ na grę-moża sama nazwa jest myląca-należałoby zastosować nazwę identyfikator#x lub coś w tym stylu-ale to szczegół, na który może nikt nie zwraca uwagi(poza mną Wink

Jest nowa wersja, podlinkowany PDF. Jeszcze w tym tygodniu w tej samej formie wyjdzie szklana twarz i już wszystkie nasze publikacje będą podlinkowane. I nie będzie już trzeba rolować 1000 razy PDF w poszukiwaniu paragrafów. Tradycyjnie na [link widoczny dla zalogowanych]

Brawa za ten gest dla autora-myślę, że to dobry pomysł-gra jest bardziej przystępna i powinna trafić do szerszego grona.

Alternatywa dla ,,Sąsiadów z Lonesburry". Smile

Nieco bardziej mroczna, podobała mi się!

"Zaginiony" jest bardzo dobry! Kusiłoby rozbudowanie go o jeszcze 2-3 dni w Innsmouth, żeby informacje podawać trochę wolniej i żeby zmusić postaci do jeszcze paru ciekawych interakcji. Ciekaw jestem na przykład jak by rozmawiała dziewczynka z tym czarnym rybakiem, jakie napięcie by się między nimi wytworzyło (chyba że przegapiłem paragraf, w którym to jest). Chciałbym zobaczyć rozmowę dziewczynki z Krangiem (to akurat piszę znając sekret postaci Kranga Smile

W ogóle ten świat ma potencjał na zrobienie wersji 2.0.

Jedyny problem (pomijając literówki i martwe linki - czytam wersję darmową, więc wiem, za co cierpię) jest z tempem. Pierwsze dwa rozdziały ustawiają je tak, jakby gra miała być 2-3 razy dłuższa. I powtarzam, chciałbym tego Smile

Dziękuję za opinię Smile

Z "Zaginionym" miałem spory problem przy pisaniu, w pewnym momencie postanowiłem pozmieniać to i owo, przebudować prawie od zera jeden z kluczowych rozdziałów.
Z długością zawsze mam pewien problem, bo chcę zrównoważyć długość samej przygody z dodaniem jak największej różnorodności wyborów i zakończeń :<