Wpisujcie tu swoje postępy w pisaniu gier...

Jakże często to słyszę, w jakże wielu wersjach Smile

A powoli zabieram się za plany na następny rok.
A poza tym nadal męczy mnie i nęci magiczna bariera 500 paragrafów. To potężny przeciwnik...

A mi, o dziwo, zdarza się co jakiś czas dopisać jakiś paragraf do Buntu Maszyn. Powoli, ale do przodu. Jeszcze trochę, ale będzie myślę grubo ponad 500.

Jeszcze nieco ponad tydzień i, jeśli nie będzie żadnych utrudnień, wyjdzie moja "Pokuta" na 364 paragrafy i 120 stron.

Prolog:
Londyn, 1933 rok. Wczesny październik, wieczór.
Wiedziałeś, że wybranie drogi na skróty i zapuszczenie się w plątaninę uliczek nie wyjdzie Ci na dobre. Czujesz narastający niepokój, który osiąga apogeum, gdy wchodzisz do kolejnego, prawie pozbawionego światła, zaułka. Już masz zamiar zawrócić i nadłożyć drogi, wracając głównymi ulicami, gdy niespodziewanie ktoś wykrzykuje Twoje imię.
- Malcolm! Malcolm Crawford! Nasze spotkanie to prawdziwy dar od Boga! – niski, nienaturalnie szczupły mężczyzna rozpina swój skórzany, sięgający niemal do kostek płaszcz.
Nieznajomy wygląda na jakieś trzydzieści lat, chociaż grymas wściekłości na twarzy znacznie go postarza. Z przerażeniem zauważasz, jak z kabury przy pasie dobywa dwulufową strzelbę myśliwską o przyciętej lufie oraz skróconej kolbie. Komuś, kto tak modyfikuje dubeltówkę zapewne przyświeca tylko jeden cel – nie dać przeciwnikowi żadnych szans na przeżycie postrzału. Mężczyzna, chichocząc niczym szaleniec, sprawdza, czy broń jest naładowana, następnie odciąga oba kurki i mierzy do Ciebie, oświadczając z nutą triumfu w głosie:
- Nadszedł czas zapłaty!
Przerażony spoglądasz w wyloty luf, widząc tam własną śmierć…

Witam
Prace nad moją grą idą pełną parą. Mam około 230 paragrafów, z tym, że moje dzieło nie przypomina żadnej gry tego gatunku…
Na razie nie wplotłem nawet nitki fabuły, wszystko odbywa się w karczmie… Podszedłem do projektu w inny sposób, otóż robię go modułowo. Co to jest? Obszar gry, miejsce gdzie dzieje się akcja, została podzielona na strefy, zwane modułami. W tej chwili kończę moduł „Karczma Złoty Kufel”, potem wezmę się za moduł „kowal”, potem „starszy wioski” i tak w ten sposób opisze całą wioskę, tworząc taki silnik. Dopiero potem, jak będę miał fundamenty, zagospodaruję je fabułą.
Co ma oferować „Złoty Kufel”?
1. Zdarzenia Losowe w karczmie: przedstawione na około 100 kartach (od napadu, poprzez urodziny barmana, kończąc na pięknej, tajemniczej dziewczynie).
2. System zarządzający BN: bohater jak wejdzie do karczmy, za każdym razem spotka innych BN. Z każdym z nich będzie mógł porozmawiać, ale nie każdy BN zechce z nim rozmawiać, wszystko ma zależeć od reputacji w wiosce, zdolności bohatera i szczęścia.
3. Bohater będzie mógł każdą spotkaną istotę zaatakować lub okraść, oczywiście, jeśli kradzież się nie powiedzie poniesie za to konsekwencje i to nie zabójstwo czy paragraf śmierci, ale coś dużo gorszego.
4. Będzie mógł wynająć pokój, najeść się, napić, a nawet upić.
5. Do karczmy „Złoty Kufel” zachodzić będą najemnicy, sprzedawcy, ludzie potrzebujący pomocy, nauczyciele.
6. Moduł w 90% ma składać się z paragrafów dialogowych, nie będzie w nim wiele akcji, za akcję mają odpowiadać zdarzenia losowe, które nie często, a raczej rzadko, powinny się odpalać.
Nie wiem kiedy skończę moduł, rzecz cały czas się rozrasta, że muszę rezygnować z kolejnych ”opcji”, mam pytanie, czy jak skończę mogę wystawić go w dziale „wasze paragrafówki”, jako coś w rodzaju dema. Szczerze, do końca całości jeszcze bardzo daleko…

No jasne, wstawiaj Smile

Z moich planów na przyszłość - planuję poprawić i podlinkować w ciągu najbliższych 3 miesięcy Incydent, Marcewo i Afrykański świt. Może potem przyjdzie czas na Ostatni kurs i Dinarę.

Jedno małe pytanie na szybko więc nie będę zakładał nowego tematu. Wiem, że zwolenników mechaniki nie ma wielu, ale czy bylibyście w stanie przeboleć mechanikę, nawet bardzo rozbudowaną, jakbyście mieli do dyspozycji stosunkowo otwarty świat w grze i swobodę działania tak dużą, jak tylko pozwalałyby na to ograniczenia wynikające z konstrukcji gier paragrafowych?

	Recoil napisał:
	(...) czy bylibyście w stanie przeboleć mechanikę, nawet bardzo rozbudowaną, jakbyście mieli do dyspozycji stosunkowo otwarty świat w grze i swobodę działania tak dużą, jak tylko pozwalałyby na to ograniczenia wynikające z konstrukcji gier paragrafowych?

Jak najbardziej mógłbym przeboleć rozbudowaną mechanikę.
Zresztą nie widzę w niej problemu grając w paragrafówki.

Co do postępów w pisaniu, cały czas "walczę" ze swoimi rękopisami i kroczek po kroczku przepisuję "Orszak Demonów", który napisałem na konkurs Ciesielskiego w 1989r.
Niestety dwa egzemplarze przepisane przepadły. Wielka szkoda...

	Recoil napisał:
	Jedno małe pytanie na szybko więc nie będę zakładał nowego tematu. Wiem, że zwolenników mechaniki nie ma wielu, ...

Err , że się tak odezwę skąd wnioskujesz że nie ma zwolenników mechaniki? i co rozumiesz pod tym pojęciem, bo jak na razie każdy z większych tytułów ma jakaś mechanikę (najczęściej prostą i łatwą w stosowaniu). Jeżeli jest sensowna i pomaga w rozgrywce to nawet rozbudowane nie powinna być wielkim problemem vide "Odkrywcy nowych światów"

Swoistą ogólną mechaniką jest sam sposób prezentacji gatunku w postaci pomieszanych paragrafów

Ostatnio zmieniony przez Vi dnia Czw 11:01, 07 Lis 2013, w całości zmieniany 1 raz

	Recoil napisał:
	Jedno małe pytanie na szybko więc nie będę zakładał nowego tematu. Wiem, że zwolenników mechaniki nie ma wielu, ale czy bylibyście w stanie przeboleć mechanikę, nawet bardzo rozbudowaną, jakbyście mieli do dyspozycji stosunkowo otwarty świat w grze i swobodę działania tak dużą, jak tylko pozwalałyby na to ograniczenia wynikające z konstrukcji gier paragrafowych?

Jestem jak najbardziej za rozbudowaną mechaniką, szczególnie w połączeniu ze sporą swobodą działania. Jestem pewien że taka paragrafówka znalazłaby wielu odbiorców np. wśród fanów RPG.

Co do postępów to napisałem już siedemdziesiąt paragrafów gry w klimatach fantasy. Pomału dopisuję kolejne, docelowo ma ich być około trzystu.

Witam
Ze swoich doświadczeń z rozbudowaną mechaniką w pragrafówkach, muszę powiedzieć, że niestety bardzo ciężko jest stworzyć coś sensownego, otwartego. W każdym przypadku, wychodzi jedno równanie, paragrafówka przestaje być paragrafówką, robi się z tego hybryda, miks różnych gatunków, ale najczęściej, paragrafy mieszają się z planszówką, że wspomnę o Odkrywcach Nowych Światów.
Pisząc swoją grę, po pewnym czasie postawiłem sobie pytanie: po co ta komplikacja, tearozbudowa, przecież wystarczy: zamiast rzucać kostkami, wertować tabelki, szukać statystyk, można przejść do innego paragrafu. Paragrafu, w którym całe zdarzenie skończyło się pomyślnie, sukcesem. Stanąłem przed problemem „otwartych drzwi”. Dlatego właśnie paragrafówki mają prostą mechanikę, lub jej w ogóle nie mają. Otwarte drzwi zakładają, że zawsze jest wyjście, nawet, gdy nasz bohater zginął. Nawet, gdy się zgubiliśmy w najczarniejszym labiryncie. Aby sprostać „otwartym drzwiom”, trzeba wyjść po za ramy paragrafów. Otwarty świat, to wyjście po za ramy paragrafów i moim zdaniem, bardzo trudno coś takiego zrobić, samemu i dla jednego gracza.

Ostatnio zmieniony przez marcinus dnia Czw 21:00, 07 Lis 2013, w całości zmieniany 1 raz

Kol marcinus, przyznam że się trochę pogubiłem w tym fragmencie :

	marcinus napisał:
	Witam ... Pisząc swoją grę, po pewnym czasie postawiłem sobie pytanie: po co ta komplikacja, tearozbudowa, przecież wystarczy: zamiast rzucać kostkami, wertować tabelki, szukać statystyk, można przejść do innego paragrafu. Paragrafu, w którym całe zdarzenie skończyło się pomyślnie, sukcesem. (...)

Z mojego punktu widzenia (jako czytelnik), nie problem jest wybrać "drzwi" - kolejny paragraf, problemem jest które drzwi mam wybrać na podstawie podjętej decyzji. Tutaj mechanika narzuca pewną losowość niezależną od decyzji gracza (stąd kostki, tabele) taki prymitywny generator liczb losowych.
Z mojego doświadczenia (podkreslam czytelnik nie twórca) otwartość świata chyba najlepiej oddają labiryntówki. Czyli książka jest opisem świata, takich punktów kontrolnych (waypoints) pomiędzy którymi gracz się porusza. W każdym z tych punktów może przydarzyć się zdarzenie losowe a jakie no tu właśnie mechanika daje rozwiązanie. Jednym z łatwiejszych przykładów do zobrazowania takiego rozwiązania jest Magia i Miecz vel Talisman ponieważ jest to gra planszowa.
W grach paragrafowych w punktach kontrolnych (paragrafach) często mamy z góry narzucone zdarzenia i tu losowy jest wynik. Musi coś być losowego inaczej czym gra paragrafowa różniła by się od normalnej książki? A jeśli jest coś losowego to jak to zrobić ? I wracamy z powrotem do początku czyli mechaniki ...

	Cytat:
	Jedno małe pytanie na szybko więc nie będę zakładał nowego tematu. Wiem, że zwolenników mechaniki nie ma wielu, ale czy bylibyście w stanie przeboleć mechanikę, nawet bardzo rozbudowaną, jakbyście mieli do dyspozycji stosunkowo otwarty świat w grze i swobodę działania tak dużą, jak tylko pozwalałyby na to ograniczenia wynikające z konstrukcji gier paragrafowych?

Realizuj swoją wizję i zostaw jej zweryfikowanie czytelnikom. Sam przeciwnikiem mechaniki nigdy bym się nie nazwał, choć pewnie identyfikujesz mnie z tą forumową frakcją. Wink

Każdy zaś chyba myślał o stworzeniu gry z otwartym światem - im więcej takich prób, tym więcej doświadczeń nie tylko dla indywidualnych autorów, ale i w pewnym sensie dla całości społeczności forum.

	Cytat:
	Musi coś być losowego inaczej czym gra paragrafowa różniła by się od normalnej książki? A jeśli jest coś losowego to jak to zrobić ? I wracamy z powrotem do początku czyli mechaniki ...

Tym, że możesz wybrać, jak się potoczy akcja? Ty, a nie kostka? Nie ma sensu robić z paragrafówek kopii gier planszowych czy komputerowych.
Poza tym, od dawna mnie nurtuje - co robicie, jeśli w grze z mechaniką wyjdzie Wam, że giniecie? Odkładacie grę na półkę? Jeszcze raz czytacie wszystkie paragrafy? "Cofacie się" do chwili przed śmiercią i jeszcze raz rzucacie kostką? A jak znowu zginiecie, to jeszcze raz? I tak do skutku? Ja po prostu bym zignorował wynik... czy raczej - ja po prostu wiedząc, że i tak zignorowałbym negatywny wynik, w ogóle nie rzucam kostką... co rodzi pytanie - po co w ogóle mechanika?

Jeśli offtop będzie się ciągnął, trzeba będzie założyć oddzielny temat. W każdym razie...

Owszem, ja zawsze staram się być uczciwy. Raz zdarzyło mi się oszukać w pierwszym tomie Wojownika Autostrady, gdy po raz trzeci z rzędu przegrałem w tym samym, czysto losowym teście, co owocowało śmiercią postaci. Przy recenzowaniu słabszych gier, po dwóch-trzech normalnych przejściach skaczę sobie po alternatywnych ścieżkach, aby poznać całość. Poza tym zawsze staram się grać zgodnie z zasadami (w nielicznych przypadkach zdarza się jeszcze, że są dla mnie one bezsensowne i je porzucam, jak to było z systemem szczęścia w Kosmicznej Ruletce i Wyspie Zmierzchu).

Mechanika potrafi rewelacyjnie zwiększyć płynącą z rozgrywki przyjemność. Mistrzem jej używania w tym celu jest dla mnie Joe Dever. We wspomnianym Wojowniku była prosta, a jednocześnie realistyczna, odzwierciedlała wiele aspektów walki o przetrwanie w postapokaliptycznym świecie (Racjonalne dysponowanie amunicją, wodą, medykamentami, walka wręcz i bronią palną, prowadzenie pojazdów...). W Samotnym Wilku zachowane jest podobne wyważenie, choć naturalnie ze względu na realia fantasy wygląda to nieco inaczej. Niemniej dynamiczne sceny i poczucie zagrożenia naprawdę oddziałują na czytelnika (więcej o mechanice Lone Wolfa napisałem w recenzji jego piątego tomu, która ukaże się na stronie Masz Wybór).

No i nie zapominajmy o grach, gdzie mechanika jest niemalże rdzeniem, jak labiryntówki czy hybrydy pokroju Odkrywców... W każdym razie: w mojej opinii to nie niepotrzebny element i relikt, jakiego należy się pozbyć, a świetne narzędzie, które odpowiednio użyte może mocno wzbogacić rozgrywkę.

Ostatnio zmieniony przez Pinkel dnia Sob 0:07, 23 Lis 2013, w całości zmieniany 1 raz